Smartphonaria

Wat is het toch fijn als techniek je ten dienst kan zijn. We hebben allemaal een smartphone, waar we het stadium van bellen allang voorbij zijn. We zijn sociaal en appen, facebooken, instagrammen en snapchatten wat af. We zoeken de beste aanbieding en bestellen digitaal, zo ook onze wekelijkse boodschappen en met een paar vegen op het scherm vragen we een herhalingsrecept aan. Is dat nu alles?

Nee, van heel veel zaken maken we nog geen gebruik. Denk aan beeldbellen en betalen met je smartphone, het kan allemaal. En dan NL-Alert, waarbij (als je toestel goed is ingesteld) aanwijzingen krijgt in geval van een calamiteit! Het is nog niet zolang geleden dat daarvoor een geluidswagen in stelling werd gebracht.

En dan dat nieuwe snufje wat me vorige week ter ore kwam. Bewegend beeld om met elkaar te delen in bijvoorbeeld een bedrijfsomgeving of een instructiefilmpje naar patiënten die een operatie moeten ondergaan. Deze tool maakt het mogelijk op een zelfgekozen moment, gelijktijdig een filmpje te sturen naar de smartphones van een specifieke doelgroep. Gerichter kan niet, toch?

Dat gaat via een van te voren te installeren app (geen account flauwekul!). Met een call2action button is interactiviteit mogelijk, en kan de ontvanger reageren, bijvoorbeeld door enquêtevragen te beantwoorden. Gerichter communiceren gaat bijna niet. Ik kijk nu al uit naar een ‘operatie’, om deze tool te ervaren. Maar ik zie vooral nog meer toepassingen in de interne communicatie.

Die proefballon gaat niet op!

Ik laat ook wel eens een proefballonnetje op, maar dat heeft meestal geen consequenties. Hoogstens een enkele collega die me meewarige aankijkt of een heleboel enthousiaste gezichten die verwachtingsvol hopen op de volgende woorden: ‘Ja, dat pak ik wel op! Dus ik ben er wel een beetje voorzichtig mee geworden. In tegenstelling tot anderen…

Zie Michael O’leary, de oprichter en chief executive van prijsvechter Ryanair. Niet dat hij met ballonnen zijn klanten wil gaan vervoeren, dan hadden we daar meteen de grap van ingezien. Nee, hij zou binnen afzienbare tijd starten met vluchten naar Amerika. Wie wil nu niet voor € 14 naar New York?

De grote luchtvaartmaatschappijen raakten meteen in de stress. Een paar weken na deze berichten borrelde in de media op dat Rayanair nog geen grote jumbojets in bestelling had genomen. Over het algemeen is het met die apparaten niet, vandaag bestellen en morgen leveren, daar gaan wat jaren overheen.

Rayanair moest al snel toegeven dat dit proefballonnetje niet op ging. De draai die ze eraan gaven is dat er sprake was van ‘miscommunicatie’ … tussen de pr-afdeling en de media. Wat een slap excuus O’leary, die bekend staat om zijn proefballonnetjes. Kennelijk om even de knuppel in het hoenderhoek te gooien of de behoefte aan wat (gratis)reclame voor zijn bedrijf. Ik weet het niet. Maar wel een beetje flauw om anderen daarvan de schuld geven.

Overigens is het oplaten van proefballonnen van iedere dag en iedereen. Dat maakt het voor de argeloze lezer wel lastig om werkelijkheid en fictie van elkaar te onderscheiden.

Ik zou O’Leary en andere ballonoplaters graag willen verwijzen naar www.dieballongaatnietop.nl waarbij wordt gepleit om op te houden ballonnen op te laten gaan. Dit vanwege de schade aan de natuur, want ballonnen die worden opgelaten komen ook weer ergens beneden! Misschien kan hij daar lering uit trekken zodat niet zoveel krantenpapier wordt vervuild met zijn spreekwoordelijke proefballonnetjes.

De juiste keuzes maken

Werken is eigenlijk de hele dag keuzes maken, dat is niets nieuws. Maar maak je ook de goede keuzes? Ik deze keer niet of toch? Het begon bij die lading mail die ik moest doorploegen: group updates, cursusaanbiedingen, business voorstellen met flink wat profit, gratis deelnames, nieuws van je provider en gewone mail. Ik probeer zoveel mogelijk commerciële troep te weren maar er komt steeds weer nieuwe bij. En daarbij wil ik dagelijks bijna alle mails wegwerken. Lekker overzichtelijk.

Dan zie ik in een flits een uitnodiging voor een lezing over new leadership met onder andere Ahmed Aboutaleb en Stedman Graham. Nu als relatie slechts € 55. In een split second beslis je dat die in de prullenbak dumpt…

Heb ik daar goed nu goed aangedaan? Die twijfel krijg ik als ik later iets lees over de speechwriter van Obama in de Volkskrant en de link leg met die uitnodiging. Verhip dat heb ik dus laten liggen. Bij het weekendontbijt heb ik het er over en krijg ik meteen repliek. ‘Dat je daar niet naartoe gaat, lijkt mee een eenmalige kans! Geef je alsnog op!’

In de prullenbak die oude mail ophalen, maar de aanbieding is voorbij. Dan maar het volle pond betalen (€ 150!). Nog even op de website van Stedman Graham kijken. Hij blijkt een behoorlijke staat van dienst te hebben met veel boeken op zijn naam. Hij is ook de man van en achter Oprah Winfrey. En hij heeft het podium gedeeld met wereldleiders als Bill Clinton, Barack Obama en Nelson Mandela. Maar dat is iets anders dan speechwriter…

Nog even Googlen op speechwriter Obama en dan blijkt dat Jon Favreau, 32 jaar jong, de enige echte is. Dus ik heb helemaal niets gemist. Ik ben wel een uur verder met dat uitzoeken. Daarentegen ben ik ook wat wijzer geworden, want ik stoot zomaar op the five rules of storytelling van Jon. Ik ga ze niet allemaal opsommen maar 1 wil ik je deze niet onthouden: There is no persuasion without inspiration!

Uitleg: Emotion is the most important element of motivating an audience, according to Favreau: “The best way to connect with people is through stories that are important to people’s lives. In the victory speech in 2008 we had a clear message: sometimes change can come slow, but change is always possible and history has proved that.”

Verkiezingskoorts?

18 maart is het zover en gaan we met stembiljetten en paspoort naar het stemlokaal. Heb je ook al verkiezingskoorts? Nou ik niet, ik ben pas ziek geweest met lichte verhoging maar daar blijft het vooralsnog bij. Ik denk dat de verkiezingen daar geen verandering in brengen. Het zijn tenslotte ook de meest gortdroge verkiezingen die je maar kunt bedenken… Of toch niet?

De gemeenteraad of de landelijke verkiezingen die kunnen me wel boeien maar de Provinciale Staten (PS)? En daarbij als klap op de vuurpijl nog eens de Waterschap verkiezingen? Valt daar dan iets te kiezen? Kennelijk bestaat het waterschapsbestuur ook uit diverse politieke partijen. Na wat Googlen leer ik dat de ene partij kiest voor meer natuur, de andere voor meer agrarisch belang. De ene partij richt zich meer op stedelijke ontwikkeling, de andere heeft vooral aandacht voor innovaties. Ja, waar ligt dan jouw prioriteit? Normaal gesproken kies ik voor de natuur of… innovatie, ik woon tenslotte in de omgeving Eindhoven. Doe ik daar wel goed aan als ik de waterbelangen met mijn stem probeer te sturen. I don’t know..

En dan PS. Ik weet natuurlijk wel iets van de provincie maar ook weer niet zoveel dat ik een weloverwogen keus kan maken. Maar er valt wel een hoop te vinden, ook een kieswijzer en dat vind ik leuk. Daar ga ik me dus op werpen!

Toch lees je weinig dat je eigenlijk indirect kiest voor een nieuwe Eerste Kamer (EK)! Die club waar je tot op een paar jaar geleden nooit van hoorde. Wat was ook al weer hun taak?
De belangrijkste taak van de EK is de wetsvoorstellen beoordelen die de Tweede Kamer heeft goedgekeurd, lees ik ergens. Wel, ze zijn tegenwoordig streng in de leer! Het kabinet moet allerlei trucs uithalen en verbondjes sluiten om hun wetsvoorstellen er veilig doorheen te sluizen. En dat lukt echt niet altijd. Dus eigenlijk is deze verkiezing van de EK, die volgt uit de verkiezing van de PS, veel belangrijker. Zo niet het belangrijkste. Deze ‘EK nieuwe stijl’ heeft immers een flinke vinger in de pap in politiek Den Haag! Wat betekent dat voor mijn stem op 18 maart? Dat ik kijk of ik verder wil met deze coalitie? Gun ik dat ze hun werk af kunnen maken? Of vind ik het beter om de oppositie meer macht te geven…

Dat wordt nog even puzzelen, vrees ik. Was het maar zo makkelijk als de keuze van je zorgverzekering of de keuze van je energiemaatschappij. Daar heb je tenminste hulpvaardige independers voor waar je je helemaal op kunt verlaten…

Thought Leadership iets voor jou?

Weet ik veel…. Dan moet je eerst weten wat het is. En dan je conclusies trekken. Nou ja, zo simpel ligt het niet. Ik dat handzame boekje lezen over dit onderwerp van o.a. Mignon van Halderen, docent Fontys Eindhoven. En meteen ook een lezing van haar bijgewoond via communicatieclub CC03.

Ik weet nu dat je Thought leader kan worden als je een ‘novel point of view’ kunt bedenken en uitdragen. Als het dan ook nog kan worden vertaald naar concrete ideeën en oplossingen, dan creëert dat voor een bedrijf waarde voor medewerkers, klanten en stakeholders. Philips doet dat met Active Aging. Daarmee signaleert Philips als het ware een maatschappelijke probleem. Veroudering is tenslotte een gezapig proces dat geassocieerd wordt met een slechte gezondheid. Aan dat beeld kan Philips wel een positieve bijdrage leveren. Een proces van jaren werken aan het het opstellen van een uitgekiend netwerk, seminars, onderzoeken, kennis uitwisseling, bloggen, enz. Zonder daarbij een heel prominente rol op te eisen. Eigenlijk een vorm van maatschappelijk positioneren van een bedrijf… Niet meer en niet minder.

De voorbeelden die ik gezien en gehoord heb, zijn van commerciële bedrijven. Hoe zit dat met non-profit bedrijven? Die zijn tenslotte, gezien hun taken, al maatschappelijk geëngageerd. De stap naar een Thought Leadership is misschien wel heel makkelijk gemaakt. Ik ken alleen niet de voorbeelden. Ligt hier een braakliggend terrein? Met de kennis opgedaan in het bedrijfsleven zou deze sector aardige ‘klappen’ kunnen maken.

Dus toch iets voor jou? Ons? Mij?

Bloggen

Ik begeef mij nu op het wondere pad van het bloggen. Als communicatiekundige moet je daar natuurlijk aan mee doen. Wat is nu een site zonder een blog als je je brood verdient met communicatieadviezen en diensten? Je raad het al: niets! Je telt simpelweg niet mee…

Dus aan het bloggen geslagen. Eerst erover gelezen, gezocht naar een formule, iets eigens en dan redelijk besluiteloos begonnen. Zo maar ‘ins blauwe hinaus’ … En op die manier ervaring opdoen, leren en weer veranderen en toepassen. Dus als er al lezers zijn van deze eerste blog dan vraag ik op voorhand geduld! Geduld in de hoop dat het bloggen beter wordt.

Oh ja, ik geloof niet in lange blogs. Kort en bondig is mijn devies. Maar dat is waarschijnlijk uit noodzaak geboren. Wat moet je immers allemaal zeggen?? Een half A4-tje is wel mijn max. En bij deze eerste mag het best wel wat korter. Het is tenslotte een aftrap, een intro, niet meer en niet minder.

Werkplek als communicatiemiddel

Ja het werkt echt! Je werklocatie als ‘communicatiemiddel’… Hoezo? Je bedoelt een folder of iets dergelijks? Nee gewoon stenen…, een gebouw! Een gebouw dat op de goede plek staat, oud is, een fraaie geschiedenis herbergt, in een bruisende omgeving. Mensen, klanten kicken daarop. Ze vinden het mooi dat je bedrijf hier zit en willen er ook graag zijn.

Dat mij dat nu is overkomen. Nooit over nagedacht. Het is als vanzelf gegaan. Van een vast baan werd ik zelfstandig en om praktische redenen begon ik thuis. Een kamer boven. Heerlijk werken. Klanten thuis ontvangen was alleen niet handig. In de huiskamer tussen alle huiselijke beslommeringen. Dat heb ik maar een paar keer gedaan. Dan maar naar het café om de hoek. Ondanks de vele contacten die communicatiewerk met zich meebrengt, zit je toch alleen in die voormalige slaapkamer. Vlakbij de wasmachine, droogtrommel en strijkbout. Je snapt het al. Aan het einde van de dag had ik hard gewerkt, maar effectief te factureren uren? Nee, na verloop van tijd werkte dat bij mij niet meer.

En dan loop je min of meer toevallig tegen een kantoor op waarmee je direct een klick hebt. Samen met andere zelfstandigen (12) in de communicatie 5 hoog in de voormalige apparatenfabriek van Philips. Veel licht, industrieel, skyline van Eindhoven vanaf je bureau, iedere dag gebeurt er iets nieuws in de omgeving, veel interactie met je collega’s. En enthousiaste klanten. Zo’n ‘communicatiemiddel’ werkt…